امداد باتری فولکس

میان تمامی خودروهایی که در خیابان می‌بینید، تعداد محصولات فولکس واگن از باقی برندها بیشتر و مدل‌هایش قابل تشخیص‌تر است. پس از تویوتا، این برند در سال 2018، یکی از بزرگترین خودروسازهای جهان محسوب می‌شد. از آنجایی که این کارخانه تاثیر بسیار زیادی بر صنعت خودرسازی داشته و تقریبا یکی از معدود یادگارهای خوش و مفید آلمان از دوران آدولف هیتلر و دوستان نازی‌اش است، به تشریح تاریخچه فولکس واگن پرداخته می‌شود.

قطعا همه می‌دانند که این برند محبوب متولد آلمان بوده و معنای آن “خودروی مردمی” است، یعنی خودرویی که برای راحتی مردم طراحی شده است. فولکس واگن به درخواست رهبر آن زمان آلمان- آدولف هیتلر، در دهه 30 میلادی پایه‌گذاری شد تا خودوریی که توسط فردیناند پورشه طراحی شده بود را تولید کند.

در آن برهه زمانی، هیتلر به دنبال کسی بود که یک خودروی ارزان قیمت برای قشر کارگر آلمان بسازد. در همین حین، فردیناند پورشه هم در حال طراحی محصول ارزان قیمتی بود که هم برای خانواده‌ها مناسب باشد و هم مانند یک خودروی واقعی عمل کند. او قبلا هم خودروهای کوچکی که موتورشان در بخش عقبی قرار داشت و شبیه نوعی سوسک به نام بیتل بودند، طراحی کرده بود. از آنجا که در آلمان، تنها افراد ثروتمند توان مالی برای خرید خودرو را داشتند، هیچ کارخانه‌ای مایل به ساخت خودروهای ارزان قیمت مد نظر هیتلر و پورشه نبود.

جالب است بدانید، با اینکه هیتلر به خودروهای مختلف علاقه زیادی داشت، هرگز رانندگی یاد نگرفت و خودروی مورد نظر او باید برای چهار سرنشین مناسب بود، حداقل با سرعت 100 کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کرد و گازوئیل مصرفی آن از 7 لیتر به ازای 100 کیلومتر فرا تر نمی‌‍‌رفت.از آنجایی که هیچ شرکتی مایل به تولید خودروی این‌ چنین ارزان نبود، هیتلر یک کارخانه دولتی به نام KdF-Wagen افتتاح کرد. KdF مخفف عبارتی آلمانی و به معنی “قدرت از طریق لذت” بود. این کارخانه در شهرولفزبرگ ساخته شد، شهری که تنها مخصوص کارگران آلمان نازی بود. اما متاسفانه تا پایان ساخت این کارخانه در سال 1938، جنگ جهانی دوم آغاز شد. سپس این کارخانه با لوگوی VW به کنترل ارتش درآمد و فقط و فقط به تولید خودروهای مشابه جیپ برای ارتش نازی پرداخت. بنابراین رویای هیتلر در آن برهه زمانی تحقق نیافت.

کارخانه مذکور در آن دوران آسیب فراوانی دیده بود و پس از پایان جنگ و بازگشایی مجدد آن توسط انگلیس و آمریکا، قادر بود تنها خودروهای بسیار کمی تولید کند. بنابراین ارتش انگلستان تصمیم گرفت شرکتی پیدا کرده که کارخانه را دوباره سرپا کند. آن‌ها کارخانه را به طور رایگان به هنری فورد پیشنهاد دادند، اما مشاور فورد معتقد بود که بازسازی مجدد این کارخانه غیرممکن و بی‌ارزش است. بنابراین کارخانه فروپاشیده، به تنهایی و تحت نظارت Heinz Nordhoff به زندگی خود ادامه داد.

در ابتدا آنها فقط مدل “فولکس واگن بیتل” را تولید می‌کردند که به سدان Type 1 نیز معروف بود و در کشورهای مختلف، القاب مختلف داشت. مثلا در آمریکا آن را با نام Bug، به معنای سوسک یا حشره می‌شناختند. بنابراین بیتل اولین خودروی سواری بود که توسط این کارخانه و تحت نظارت سرگرد ایوان هرست، به مرحله تولید انبوه رسید.

در ابتدا فروش بیتل در خارج از آلمان تعریف چندانی نداشت. اما پس تبلیغات هوشمندانه، این ماشین فولکس واگن جمع و جور، در بین سال‌های 1945 تا 1955 طرافداران جوان زیادی را به سوی خود جذب کرد. جالب است بدانید که در یکی از تبلیغات، قیمت آن هزار و 699 دلار اعلام شد.

در اواخر دهه 40 میلادی، مدل Type 2 که به نوعی اتوبوس محسوب می‌شد، قدم به عرصه گذاشت و معرفی شد. این ماشین به VW Bully یا همان فولکس واگن قدرتمند (قلدر) هم معروف بود. موتور “قلدر” هم مانند “سوسک”، در بخش عقبی آن تعبیه شده بود. چیزی نگذشت که این دو ماشین، محبوبیتی جهانی بدست آوردند.

آن روزها در اکثر کشورها تیپ 1 و تیپ 2 فولکس واگن را می‌شناختند؛ تا جایی که حتی در دهه‌های 60 و 70، بیتل همچنان پرفروش‌ترین محصول زمان خودش بود.

بسیاری همه دلایل محبوبیت بیتل را قابل اطمینان بودن، نگهداری راحت و کم‌ مصرف بودنش می‌دانستند. این محصول فولکس واگن تا سال‌های سال در کارخانه‌های آلمان، برزیل و مکزیک تولید می‌شد تا جایی که در روز 17 فوریه سال 1972، بیتل 15 میلیونی شدن خود را جشن گرفت و توانست فورد مدل T را به عنوان محبوبترین خودرو جهان شکست دهد! مسلما، تام فورد و مشاورش هیچ وقت فکر نمی‌کردند از رد پیشنهاد بازسازی یک کارخانه آسیب دیده تا این اندازه ضرر کنند.

بیتل محبوب در سال 2019 به نوستالژی نسل‌ها و افراد بی‌شماری تبدیل شد، چرا که از عرصه‌ی تولید خداحافظی کرد و خط تولید آن برای همیشه بسته شد.

برخلاف موفقیت چشم‌گیر بیتل در اوایل دهه 70، کارخانه نیاز به مدل‌های جدیدی داشت تا جایگزین بیتل شوند. بنابراین با کمک اتحادیه آئودی/اتو که در دهه 60 توسط فولکس واگن خریداری شده بود، دانش قرار دادن موتورها در بخش جلویی ماشین به گنجینه‌ی این برند محبوب اضافه شد. همچنین در سال 1974، مدل گلف که حالا ورژن الکتریکی هم دارد، به محض خروج از درهای کارخانه محبوبیت بسیار زیادی بدست آورد. این مدل که در سایر کشورها Rabbit یا همان خرگوش نامیده می‌شد، برند خود را مججدا به بازی تولید خودرو بازگرداند.

این محصول از آن زمان تاکنون، در هشت نسل ارائه شده است. در همان سال‌ها مدل جدیدی به نام Scirocco وارد تاریخچه فولکس واگن شد و پس از آن در سال 1976، سوگولی اروپای غربی، یعنی مدل Polo پا به بازاری کوچکتر گذاشت.

در دهه بعدی، فولکس واگن پا به عرصه‌ی کوشش و تلاش برای تولید محصولات بهتر و با کیفیت تر گذاشت و نسل جدیدی از مدل‌های قبلی خود را ارائه کرد.

قطعا این برند محصولات بسیار به یادماندنی در طول زمان تولید کرده و اکنون نیز در لیست محبوب‌ترین برندهای خودرویی دنیا رتبه دوم را دارد؛ اما آنطور که مشخص است، هیچ‌کدام از این مدل‌ها به پای گلف نمی‌رسند. مدل گلف در بین تمامی خودروهای ساخته شده توسط این کارخانه، محبوب‌ترین آن‌ها است. از این رو اگر مدلی محبوب باشد، بنابراین طرفداران زیادی دارد و اگر خودرویی طرفداران زیادی داشته باشد، قطعا فروش قابل توجهی هم خواهد داشت که گلف نیز از این قاعده مسثتنی نیست.